VADİDEKİ KIZ Hafta sonu Frig Vadisine bir gezi vardı. Arkadaşlar gelir misin dedi. Hiç düşünmeden evet dedim. Doğa ile baş başa, oldum olası ilgimi çeken tarih, kültür ve arkeoloji böyle bir geziyi nasıl kaçırırım. Evet geliyorum dedim. Pazar günü gece yarısı saat 04.00’da başladı yolculuk. Kameralar, fotoğraf makineleri ellerimizde peri bacalarının arkasında gün ağarmak üzere. Karanlık kızıla döndü önce, sonra güneşin ilk ışıkları vurdu vadiye. Ne muhteşem bir an. Eller deklanşörde kimimiz resim çekiyor kimimiz kamera. Ölümsüzleştirmeye çalışıyoruz o anı. Gün doğumu tam bir saatimizi alıyor. Frig vadisi bu öyle birkaç saatte biter mi? Bir ucu Afyon’da bir ucu Eskişehir’de, bir ucu Kütahya’da bir ucu Ankara’da. Peri bacaları, kiliseler, kral mezarları derken güneş tepemizden vurmaya başladı. 35 derece sıcak tenimizi yakıyor. Kollarımız ve yanaklarımız yanmaya başladı. Güneş kremlerimizi sünüyoruz tenimiz zarar görmesin diye. Frig vadisinde hangi tarafa baksak bir başka güzellik çıkıyor karşımıza. İnek, keçi ve koyun sürüleri, ay çekirdeği, haşhaş, mısır tarlaları doğayı farklı renklere bürümüş. Köylerden beldelerden geçerek vadide kayboluyoruz. Yolumuzu ararken uzakta ekinini biçmiş saman yapmaya çalışan birileri var. Bu sıcakta ne zordur şimdi orada çalışmak. 35 derece sıcak. Birde saman tozu insanın nefes alması bile güçleşir. Patoza başak sapı atmaya çalışanların bir aile olduklarını görüyoruz. Özellikle bir kız dikkatimi çekiyor. Henüz 16-17 yaşında bir kız. Başına bağlamış bir tülbent ile boyundan büyük dirgen ile sapları toplayın patoza atmaya çalışıyor. Önce bize bakıp “bunlarda kim ne işleri var burada der gibi” bir göz attıktan sonra yine işine koyuluyor. Anlına birikmiş birkaç damla teri elinin tersiyle sildikten sonra yine dirgenle sapları bir araya topluyor. Sonra dirgenine aldığı sapları başının üzerine gelecek şekilde havaya kaldırıyor.25 metreuzaktan patozun açık olan üst kısmından içine atıyor. Yeni bir sap balyası getirmek için yerine dönüyor. Yaşıtları okulların açılmasını tatilde, sahilde, yaylada, arkadaşlarıyla geçirirken vadideki kız ailesi ile birlikte 35 derece sıcak altında saman tozu yutarak ter döküyor. Bir o kıza baktım birde kendimize. Biz hobi olsun diye Frig vadisinde ter dökerken o, inekleri ve kışlık yiyecekleri için ter döküyor. Bir köylü kızı olamayacak kadar narin ve kibar, ama bir şehirli kızı olamayacak kadar güçlü ve dayanıklı. Onu çalışırken izlerken adını bile soramadım. Söyler miydi bilmiyorum ama o benim için Vadideki Kız olarak kalacak. <br /> <br />