Babamın bisikleti, üç çocuk bir anne,
Bahar, yazlarda hafta sonu, doluşurduk üstüne,
Alırdık, Allah ne verdiyse, Akar’a pikniğe…
Nereden nereye…
Giderdik, yine de çok uzaktı bizim eve,
Balık tutmaya, bin bir hevesle,
Ezile büzüle akardı bir dere…
Nereden nereye…
Kim bilir ne zamandır aktın kendi halinde?
Kurutulmuş bataklıktın, döndün yeni geline,
Zümrüt gerdanlık olmuşsun, Afyon’a hediye…
Nereden nereye…
Anılarım saklandıkça yılların ardına, bir nefeste,
Çıkagelir, ziyarete Akarçay’ın baktıkça iskelesine,
Babam olsa, binse yine bisikletine, çekirdek ailesi ile
Dese ki ‘’Nereden nereye…’’
Mürşide OKLU AYHAN
