Bu gece, Peygamberimizin doğduğu gece, insanlığın kurtuluşu için çok hayırlı ve mübarek bir gece.   Bu gece Mevlid Kandili.  Bu vesileyle Peyganber S.A.S. Efendimizin çocuk sevgisinden bahsetmek istiyoruz. Bu gece vesilesiyle belki onun bir yönünü daha öğreniriz düşüncesiyle.
“Peygamberimiz’in (s.a.s.) çocuklara olan şefkati ve sevgisi bambaşkaydı. Bir çocuk gördüğü zaman mübarek yüzünü neşe ve sevinç kaplardı. Onu kollarının arasına alır, kucaklar, okşar, sever ve öperdi. Gördüğü ve karşılaştığı her çocuğa selâm verir, halini hatırını sorardı. Binekli bulunduğu zaman çocukları bineğinin arkasına alır, gidecekleri yere kadar götürürdü.
Çocuklarla arkadaşça konuşur, onların yanında çocuklaşır, anlayış seviyelerine göre sohbet eder, öğütler verirdi. Kızı Hazret-i Fatıma’nın iki oğlu vardı: Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin.
Peygamberimiz bu torunlarını çok severdi. Onları kucağına alır, omuzuna çıkarır, okşar, sırtında taşır, oyun oynar, isteklerini yerine getirirdi. Bir gün peygamberimiz minberde hutbe okurken Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin düşe kalka mescide girdiklerini görür. Konuşmasını yarıda keserek aşağı iner, onları tutar, bağrına basar ve şöyle buyurur: “Cenâb-ı Hak, ‘Mallarınız ve çocuklarınız sizin için birer imtihan vesilesidir’ buyururken ne kadar doğru söylemiştir. Ebû Hüreyre anlatıyor:
Peygamberimiz bir yere davet edilmişti. Yolda Hz. Hüseyin’i gördü. Hz. Hüseyin kollarını açıp koşarak dedesine geleceği anda birden bire yön değiştirip bir tarafa kaçtı. Bu hareketi birkaç defa tekrarladı. Peygamberimiz de peşinden koşuyordu. Sonunda yakaladı, bağrına bastı: “Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin’denim” buyurdu. Bazen Hz. Hasan’ı da omzuna alır ve “Allah’ım bu çocuğu seviyorum, Sen de onu sevenleri sev” buyururdu.
Peygamber Efendimiz çocukların ağlamalarına dayanamaz, onların susturulmasını, yorulmamasını isterdi. Sevgisi ve şefkati çocukların ağlamasına dahi müsaade etmezdi.
Hanımlarını sıkı sıkıya tembih eder, Hüseyin’den söz ederek, “Bu çocuğu ağlatmayın” der, ağlayan çocuğun susturulması konusunda da şöyle buyururdu: “Kim ağlayan çocuğunu susturuncaya kadar gönüllerse, Cenâb-ı Hak ona Cennette memnun olacağı kadar nimet verir.” Öyle ki, bazen ağlayan bir çocuk sesi duysa namazını bile kısaltır, annenin çocukla meşgul olmasına imkan verirdi.  

www.idrisozek.com [email protected] www.facebook.com/idrisozek www.twitter.com/idrisozek