BİR ZAMANLAR DEMİRCİLER ÇARŞISIrnrnAfyonkarahisar'da, 1960'lı yıllarda Demirciler Çarşısı'nın içerisi çekiç sesleri ile çınlarken, günümüzde kalaycı esnafından eser kalmadı.rnrnTürkiye'de giderek azalan bakır eşya kullanımı, bir zamanlar ...

Gözden kaçırmayın

ERKMEN’DE SERA YAPIMINA BAŞLANIYORERKMEN’DE SERA YAPIMINA BAŞLANIYOR

BİR ZAMANLAR DEMİRCİLER ÇARŞISI Afyonkarahisar’da, 1960’lı yıllarda Demirciler Çarşısı’nın içerisi çekiç sesleri ile çınlarken, günümüzde kalaycı esnafından eser kalmadı. Türkiye’de giderek azalan bakır eşya kullanımı, bir zamanlar büyük rağbet olan ‘kalaycılık’ mesleğinin de yok olmasına neden oluyor. Afyonkarahisar’da, 1960’lı yıllarda Demirciler Çarşısı’nı çınlatan çekiç seslerinden günümüzde eser kalmadığı belirtildi. Çarşıda iki usta kalırken, günde 5 lira ya da 10 lira kazanarak geçimini sağlamaya çalıştıkları ifade edildi. Geçimlerini zorlukla sürdürdüklerini anlatan 56 yaşındaki kalaycı ustası Ahmet Şentürk, “Biz gidersek, bizden başka Afyonkarahisar’da bu işi yapacak kimse kalmayacak. Bu da bu mesleğin Afyonkarahisar’da sonu olacak” dedi. Dokuz yaşında iken bu işe başladığını ve 45 yıldır bu işi yaptığını anlatan Ahmet Usta, dumanın ve nar gibi kızaran ateşin içerisinde bir ömrü tükettiğini söyledi. Her mesleğin zor olduğunu söyleyen Ahmet Şentürk, “45 yıldır bu işe devam ediyorum” dedi. Onca dumanın içerisinde sağlıktan yana bir sıkıntı yaşamadığını belirten Şentürk, bu işin dışında başka bir işle uğraşmadığını anlattı.Günde bazen 10 tane kalaylanacak bir eşya bazen ise hiçbir şey gelmediğini anlatan Şentürk, aylarca gelmediği günlerde de
iş yerinde beklediklerini söyledi. İŞİ ÖĞRENMEK İÇİN GELEN YOK
Yanında birisini çalıştırmayı düşündüğünü ancak çalıştırsa bile elemanın istediği parayı veremeyeceğini anlatan Şentürk, sözlerini şöyle sürdürdü: “Biz burada kendimizi zor geçindiriyoruz. İsteyen gelirse çalışır öğretiriz. Gelmezse ne yapacağız. Biri geldiğinde önce ‘Kaç para vereceksin?’ diyor. Ne verebilirim ki? Kendimi zor geçindiriyorum. Meslek öğrenmek için gelen yok. Biz önce işe gitmediğimiz için sopa yerdik. Kaçardık, eve giderdik ancak babamız tekrar döver bizi eliyle çalıştığımız yere geri getirirdi. Biz bu şekilde yetiştik.” Şentürk ile birlikte aynı ustanın yanında işi öğrenen ve emekli olduktan sonra bu işi bıraktığını söyleyen 65 yaşındaki Ahmet Çakal, arada bir eski arkadaşının yanına gelerek ona yardım ettiğini anlattı. Eskiden üretim yaptıklarını ancak şimdi sadece işin kalaycılığa kaldığını belirten Ahmet Çakal, şunları söyledi: “Bakır eşya artık çok fazla kullanılmıyor. Afyonkarahisar’ın merkezinde bu eşyaların bulunması zor. Ancak, köylerinde bu tür eşyalar hâla var. Genellikle işler de oradan geliyor.”